Gerardus Alesius Vindobonensis (Gerd Allesch)
Excerpta ex libro Odarum (2005): Hortule efflorens Hortule efflorens vario colore iubila! campique virete flore! rideas caelum! Glycerae potens vis rura revisit. Tu Venus regina etiam venire ne recusa omnis properet cohorsque iam tuorum in quis ego gnavus adsim cultor amoris. Ad Glyceram Flos nullus dabit et dabit arbor nulla avis et nihil nil solacioli dabit nullum denique caelum. Mors crescit latebris nigra terrae crescit ab intimis alas marmoreas movens auras evolat altas. Flos nullus dabit et dabit arbor nulla avis et nihil at solacia conferet nostrae noctis imago. Ad Adalbertum W. Musae dramaticae tu modulos sciens seu cantare operas est opus Italas perquam dulcisonas seu gravius canis quidquid fert animus, bone cantator: lacrimis assiduis genas irrorare soles: pura etenim fides Susannae periit, quae tibi culta te dimisit iuvenis senem. Et desiderii nunc tibi non modus stat nec stat ratio: perspicuum quidem est illam esse egregiam, non mediocribus dignam laudibus indolis. Atqui nunc abiit. Quid tibi si foret cantanti Orphica vis? quid miserum iuvet audit cum minime et clausa manent tamen duri pectoris ostia? Sic et Bassarides Threicius canor nil movit, Geticas qui domuit feras. cogit tete etiam dura necessitas ergo desine deprimi. Aestate Aethera aestivum graviter calentem nubium fusca inficiunt colore deficit iam sol, tacet ales, instat Iuppiter ater. Agmina abscedunt apium repente atque formicae properant timentes. pallidus messor metuit laborem perdere durum. Nos domum certam petimus trahisque me manu cara calidum volando lectulum ad dulcem, numerare et inde fulmina gaudes. Ad Symmachum Non lectos memoras libros et quae non data sunt flammea basia atque infecta quidem refers nec cantata tibi carmina mellea. In vinis oculi natant. voces rauca sonant et lacrimabilis durum qui moveat virum oppresso gemitus pectore solvitur. Quid te Symmache maceras? est quod praeteritum, praeteritum sinas. num prodest querimonia? immo tu potius quidquid habes vide! Praesto sunt tibi amiculi quis noctem volupest ducere cum tuo magno et ingenio et sale quis cordist referas aurea carmina. Adsis et faveas ioco. dulcis vina tibi languida porrigit Lyde, fallere quam cave: paetis luminibus Symmache te vocat. De brevitate vitae ”Vita nimis brevis est, natura maligna” queruntur ”et spatio exiguo vix bene vita datur.” Errant: quando oculis altis exceptus amicae descendi longa mellifluaque via dulciter et sic mersus eram latuique profundo tum satis est: vixi: praeterea quid agam? Tempus Videsne flumen montibus arduis decurrere alte: rupibus irruit et frangitur vastis sua vi et rapidum vehemensque fertur cum deinde apertam planitiem petit mox lenior fit curriculum et premit tum paene sistit deinde rursus accelerans pelago adpropinquat. Et tempus hic stat tum propere volat loris remissis tum modice ambulat durumque: quo felicius fit hoc citius properare tendit. O siste tempus dum Glycera fruor o numen ingens adnue dexterum faveque cultori innocenti tempore tuque bono fruaris puella dulcis plenaque gratiae occasionem tu arripe fervide donec licet meque es potita mente tua et rapiente forma. Consumor igni perpenetrabili per ossa carporque indomito die et luce quae siccat calore viscera mi cerebrumque doctum. Quandoque stabit terminus omnium rerum mearum tu meriti dabis tum membra flammis tu decora tristitia cineremque ventis. At parce fletu desine lacrimis turpare vultus eximii decus scis namque fortuna beatum meque fuisse tuum poetam.
